عقابها به قله می اندیشند
زمانیکه تیم فوتبال آرمانگهر برای اولین بار پا به لیگ دسته یک گذاشت، مدیران باشگاه برنامه ای ۵ ساله برای این تیم تدوین کردند.
برنامه ریزی برای سال اول که بقا در لیگ دسته اول بود که به خوبی انجام شد.
آرمانگهر در لیگ یک بیتجربه بود، هزینههای تیمداری این باشگاه معقول بود. دست به ریخت و پاش نزد و در مقابل، حریفان پر آوازه و یا تیمهای متمول صف کشیده بودند.
با این وجود آرمانگهر خالی از برگ برنده نبود
سال اول حضور در لیگ دسته اول قطعا نیاز به تجربه داشت. استفاده از قاسم شهبا باتجربه بعنوان سرمربی و ترکیبی از بازیکنان بومی و غیر بومی با تجربه و جوان که نشان از هوشمندی جواد هندیزی؛ مدیرعامل باشگاه در انتخابهایش داشت. هندیزی یکبار دیگر و در طول لیگ نیز و حتی در شرایطی که آرمانگهر از شرایط آرمانی دور بود، با اعتماد به شهبا و خودداری از گرفتن تصمیمات هیجانی نشان داد در عین جوانی، از تفکری پخته برخوردار است.
در این میان و درحالیکه اصولا در فوتبال حرفهای، بومی و غیربومی بحثی کاملا حاشیهای است، اعتماد سرمربی و مدیرعامل باشگاه به بازیکنان بومی که به گفته بسیاری از کارشناسان در نقطه پایان فوتبال خود بودند، قابل تحسین بود و به این ترتیب، آرمانگهر پا در لیگ دسته یک گذاشت.
نیمفصل اول؛ بیم و امید
همانطور که گفته شد، آرمانگهر در هفته های ابتدایی لیگ مقابل حریفان قدری پا به میدان گذاشته بود و هدف خود را بقا در لیگ تعریف کرده بود اما نتایج اولیه دلگرم کننده نبودند. آرمانگهر در ۸ بازی اول، تنها توانست ۵ امتیاز از ۲۴ امتیاز ممکن را بگیرد و با ۵ تساوی و ۳ باخت در رتبه ۱۵ جدول قرار گرفت.
اما پیروزی ۲ بر ۱ در مقابل سپیدرود رشت در هفته نهم امیدها را دوباره زنده کرد. آرمانگهر در ۴ بازی نیمه دوم نیمفصل اول، علیرغم دو باخت، با دو پیروزی توانست جایگاه خود را بهبود ببخشد و در ادامه نیمفصل با ۴ تساوی پیدرپی و یک پیروزی، جمع امتیازات خود را به ۱۸ برساند.
۳ پیروزی، ۵ شکست و ۹ تساوی حاصل کار آرمانگهر در نیمفصل اول بود. در این میان، هرچند هواداران همچنان از نتایج نگران بودند اما شاید همان ۹ تساوی، نشان از پتانسیلی بود که در نیمفصل دوم نمایان شد.
نیمفصل دوم؛ ترمیم و تفکر
کادر مدیریتی باشگاه با نظر کادر فنی سعی در تقویت تیم با جذب بازیکن جدید و رفع نقاط ضعف داشت.
در فوتبال، نیمه دوم بازی را نیمه مربیان و جدال اندیشهها میدانند و شاید با اندکی اغماض، همین تعریف را بشود برای نیمفصل دوم آرمان گهر به کار برد و این نیمفصل را، نیمفصل همکاری مدیرعامل، مدیر تیم و مربیان دانست.
نیمفصل دوم، دو برگ برنده برای آرمانگهر به همراه داشت: کسب تجربه در لیگ و شناخت حریفان در بازیهای نیمفصل اول. البته این برگ برنده شامل سایر تیمها نیز میشد ولی آنچه که مهم بود، نحوه استفاده از این برگهای برنده توسط مجموعه باشگاه آرمان گهر بود.
نتایج آرمانگهر در شروع نیمفصل اول، با بالا و پایینهای فراوانی به همراه بود. آرمانگهر در ۶ بازی اول، به ترتیب هربار یکبار شکست و یک پیروزی را تجربه کرد. در ۳ بازی بعدی نیز ۲ شکست و یک تساوی به دست آورد. پایین آمدن آمار تساویهای این تیم نسبت به نیمفصل اول، نشان میداد که تیم متحول شده اما پس از باخت ۲ بر یک به سپیدرود رشت بود که آرمانگهر موفق شد پتانسیل واقعی خود را نشان داد و شکست خود را تبدیل به یک رویای دستنیافتنی برای رقیبان کند. طی ۷ بازی بعدی، آرمانگهر موفق شد ۴ پیروزی و ۳ تساوی به دست بیاورد و بدین ترتیب، پیش از پایان فصل بقای خود در لیگ را تضمین کرد و حتی شکست در مقابل رایکا بابل در آخرین بازی هم نتوانست تغییری در سرنوشت آرمانگهر بدهد.
یکی از مهمترین دستآوردهای مدیریتی تیم آرمانگهر، غلبه بر شرایط کرونا بود. درحالیکه اکثر تیمهای لیگ دسته اول و حتی لیگ برتر، پس از تعطیلیهای ناشی از کرونا، از شرایط آرمانی دور شده بودند، آرمانگهر روندی کاملا معکوس را طی کرد و نه تنها آمادگی خویش را حفظ کرد بلکه آنرا بهبود بخشید و با توانی مضاعف در ادامه رقابتها ظاهر شد که بدون شک نقش مدیریتی مدیرعامل باشگاه و سرمربی تیم و البته تلاش مضاعف بازیکنان در این ماجرا کاملا مشهود است.
نگاهی به چند آمار
شاید بهترین دستآورد آرمانگهر در لیگ یک، پس از بقا، رکورد بینظیری بود که در بازیهای داخل خانه به دست آوردند. آرمانگهریها در خانه چنان بازی کردند که لقب قلعه عقابها را از سوی ورزشینویسان سیرجانی گرفتند.
آنها در هیچیک از بازیهای داخل خانه در طول یک فصل نباختند و رکورد کمنظیری را به دست آوردند.
آرمانگهر، نیمفصل دوم را با ۷ پیروزی، ۶ شکست، ۴ تساوی و کسب ۲۵ امتیاز به پایان بردند و موفق شدند ۷ امتیاز بیشتر از نیمفصل اول کسب کنند تا در نهایت با ۴۳ امتیاز و کسب رتبه ۱۱ جدول، به کار خود در اولین حضورشان در لیگ دسته اول خاتمه دهند.
در این میان شاید بررسی یک آمار دیگر از تیم آرمانگهر، خالی از لطف نباشد. آرمانیها در پایان لیگ، موفق شدند ۴۰ بار دروازه حریفان را باز کنند که اگر گلهای زده را ملاک رتبهبندی قرار دهیم، باید گفت آرمانگهر به همراه آلومنیوم اراک در رتبه ۶ جدول برترین تیم ها قرار میگیرند. در مقابل اگر گلهای خورده را ملاک قرار دهیم، آرمانگهر با ۴۲ گل خورده در رتبه ۱۵ این جدول قرار خواهد گرفت.
این نتایج وقتی اهمیت دارد که به رتبه تیم های دیگر در جدول نگاه کنیم؛ مثلا نود ارومیه. این تیم طی ۳۴ بازی خود در طول فصل، ۲۴ گل به ثمر رساند که نصف گلهای آرمانگهر بود اما در مقابل، تنها ۲۰ گل؛ یعنی نصف گلهای خورده آرمانگهر را داشتند.
این موضوع نشان میدهد نقطه قوت آرمان گهر در این فصل خط حمله بوده و خط دفاعی و دروازهبان آرمانگهر در بازیهای فصل بعد ، نیاز به ترمیم و تقویت دارند. هر چند که نیم فصل دوم با اضافه شدن چند مهره ثبات نسبی به خط دفاع آرمان گهر برگشت. البته نباید یادمان برود که آلومینیوم اراک با وجود زدن ۴۰ گل در مجموع؛ یعنی ۲ گل کمتر از مجموع گلهای آرمانگهر، به لطف خط دفاعی که تنها ۲۰ گل دریافت کردند، موفق شد به لیگبرتر صعود کند.
در اولین حضور آرمانگهر در لیگ دسته یک، هدف باشگاه بقا بود، البته بازیهای بسیار خوب آرمانگهر در نیمفصل دوم و به خصوص در دوره پسا کرونا، توقعات را بالاتر برد و حالا، کسب جایگاه بالاتر در لیگ بعدی تبدیل به هدف شده است و عقابها فقط به قله فکر میکنند.
نظرات (0)